In de psychologie bestaan verschillende benaderingen. Deze worden “psychologische scholen” of “psychologische stromingen” genoemd.
Afhankelijk van de stroming of school wordt anders naar de mens gekeken en wordt op een andere manier met problemen omgegaan.
Enkele voorbeelden:
• psychoanalyse
• systeemtheorie
• gedragstherapie
• cliëntgerichte therapie
• …
Al deze benaderingen zijn zeer waardevol binnen de psychologie en de psychotherapie.
Ik ben er echter van overtuigd dat wanneer je als hulpverlener volledig vanuit één welbepaalde denkrichting werkt, je ofwel geen volledig plaatje krijgt van de problemen, ofwel te beperkt bent in de aanpak.
Daarom werk ik eclectisch. Dat betekent dat ik rekening houd met de bevindingen en technieken uit verschillende scholen en mij niet bind tot één enkele richting of benaderingswijze.
Uit de cliëntgerichte therapie weerhoud ik voornamelijk dat de cliënt zich moet goed voelen bij de therapeut. De therapeut plaatst zich dan ook niet boven de cliënt, maar ontvangt deze in omstandigheden waarbij de cliënt zich op zijn gemak voelt en beiden een babbel hebben …
Uit de systeemtheorie weerhoud ik de verbanden binnen de menselijke omgeving (het gezin, de relatie, de collega's,… ) Mensen oefenen steeds invloed uit op mekaar.
Ook gedragstherapeutische technieken worden soms aangewend. Menselijk gedrag is nu eenmaal onderhevig aan leerprocessen…
Het psychoanalytische kader kan interessant zijn om dingen te begrijpen.
Ik hecht vooral zeer veel belang aan de existentiële therapie. Hoe staat iemand in de wereld en waar kan men zelf beslissingen nemen. De mens wordt weliswaar door tal van zaken beïnvloed, maar enkel door het nemen van eigen verantwoordelijkheid, kan er iets veranderen of kan men er anders leren mee omgaan.
Psychologen in films...
Op tv zien we vaak een karikatuur van de psycholoog of therapeut. Hij wordt vaak voorgesteld als iemand die nauwelijks contact heeft met zijn cliënt. De cliënt praat terwijl de therapeut weinig of niets terugzegt, behalve af en toe 'hmhm'....
De praktijk is gelukkig meestal anders!
Ik probeer de begeleiding zoveel mogelijk op een gewoon gesprek te laten lijken zodat de cliënt zich op zijn gemak voelt. Daarom vindt het gesprek niet plaats vanachter een bureau, maar in een zetel, met een drankje...